Cake decorating

A finished cake is often enhanced by covering it with icing, or frosting, and toppings such as sprinkles, which are also known as "jimmies" in certain parts of the United States and "hundreds and thousands" in the United Kingdom. Frosting is usually made from powdered (icing) sugar, sometimes a fat of some sort, milk or cream, and often flavorings such as vanilla extract or cocoa powder. Some decorators use a rolled fondant icing. Commercial bakeries tend to use lard for the fat, and often whip the lard to introduce air bubbles. This makes the icing light and spreadable. Home bakers either use lard, butter, margarine or some combination thereof. Sprinkles are small firm pieces of sugar and oils that are colored with food coloring. In the late 20th century, new cake decorating products became available to the public. These include several specialized sprinkles and even methods to print pictures and transfer the image onto a cake.

Special tools are needed for more complex cake decorating, such as piping bags or syringes, and various piping tips. To use a piping bag or syringe, a piping tip is attached to the bag or syringe using a coupler. The bag or syringe is partially filled with icing which is sometimes colored. Using different piping tips and various techniques, a cake decorator can make many different designs. Basic decorating tips include open star, closed star, basketweave, round, drop flower, leaf, multi, petal, and specialty tips.


Chocolate layer cake with chocolate frosting and shaved chocolate toppingRoyal icing, marzipan (or a less sweet version, known as almond paste), fondant icing (also known as sugarpaste) and buttercream are used as covering icings and to create decorations. Floral sugarcraft or wired sugar flowers are an important part of cake decoration. Cakes for special occasions, such as wedding cakes, are traditionally rich fruit cakes or occasionally Madeira cakes (also known as whisked or fatless sponge), that are covered with marzipan and either iced using royal icing or sugarpaste. They are finished with piped borders (made with royal icing) and adorned with a piped message, wired sugar flowers, hand-formed fondant flowers, marzipan fruit, piped flowers, or crystallized fruits or flowers such as grapes or violets.

พิพิธภัณฑ์ลูฟร์

พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ (ฝรั่งเศส: Musée du Louvre; อังกฤษ: Louvre Museum) เป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะตั้งอยู่ในกรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ที่มีชื่อเสียงที่สุด เก่าแก่ที่สุด และใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ซึ่งได้เปิดให้สาธารณะชนเข้าชมได้เมื่อปี พ.ศ. 2336 (ค.ศ. 1793) มีประวัติความเป็นมายาวนานตั้งแต่สมัยราชวงศ์คาเปเทียง ตัวอาคารเดิมทีเคยเป็นพระราชวังหลวง ซึ่งปัจจุบันเป็นสถานที่ที่จัดแสดงและเก็บรักษาผลงานทางศิลปะที่ทรงคุณค่าระดับโลกเป็นจำนวนมาก อย่างเช่น ภาพเขียนโมนาลิซา, The Virgin and Child with St. Anne, Madonna of the Rocks ผลงานของเลโอนาร์โด ดาวินชี หรือภาพ Venus de Milo ของอเล็กซานดรอสแห่ง Antioch

ในปี พ.ศ. 2549 พิพิธภัณฑ์ลูฟร์มีผู้มาเยี่ยมชมเป็นจำนวน 8.3 ล้านคน ทำให้เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีผู้มาเยี่ยมชมมากที่สุดในโลกและยังเป็นสถานที่ที่มีนักท่องเที่ยวมาเยือนมากที่สุดในกรุงปารีส

พิพิธภัณฑ์ลูฟร์ออกแบบโดย ไอ. เอ็ม. เป สถาปนิกชาวจีน-อเมริกันชื่อดัง

ไอ. เอ็ม. เป (I. M. Pei) หรือ เหย่ว หมิง เป่ย(อักษรจีน: 貝聿銘; พินอิน: Bèi Lùmíng; อังกฤษ: Ieoh Ming Pei) เกิดเมื่อวันที่ 26 เมษายน ค.ศ. 1917 ที่ กว่างโจว ประเทศจีน เป็นสถาปนิกชาวอเมริกันเชื้อสายจีน งานออกแบบของ ไอ. เอ็ม. เป จะมีลักษณะสถาปัตยกรรมแบบโมเดิร์น โดยมีการใช้ หิน คอนกรีต แก้ว และ เหล็กเป็นส่วนใหญ่ ไอ. เอ็ม. เปได้รับรางวัลพริตซ์เกอร์ซึ่งเป็นรางวัลระดับโลกสูงสุดของสถาปัตยกรรม ในปี ค.ศ.1983

ไอเอ็มเปเริ่มเรียนวิชาออกแบบที่สถาบันเอ็มไอที แล้วไปต่อที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดได้เรียนกับอาจารย์ชั้นนำ คือ มาร์เชล บรูเออร์ และ วอลเตอร์ โกรเปียส ได้ทั้งความรู้จากอาจารย์ชั้นนำของสถาบัน Bauhaus และได้บรรยากาศทางวิชาการของฮาร์วาร์ด เอ็ม.ไอ.ที ด้วยกัน

แนวความคิดในการออกแบบ

เปมีแนวความคิดว่าสถาปนิกควรคำนึงถึงสภาพภูมิอากาศและส่วนสำคัญทางประวัติศาสตร์ ในสมัยที่เขาเรียนเขาได้ทำวิทยานิพนธ์เรื่องพิพิธภัณฑ์ศิลปะจีนในเซี้ยงไฮ้ งานสถาปัตยกรรมของเปเป็นความคลาสสิคสมัยใหม่ เขาพอใจที่จะทำงานใดใช้ปริมาตรที่ชัดเจน รูปทรงเรขาคณิตอย่างง่ายของวัสดุประเภท กระจก หิน ฯลฯ และการออกแบบที่คำนึงถึงบริบทเดิมที่เฉพาะตัว มากกว่าที่จะเป็นสถาปัตยกรรมใหม่ที่โดดเด่น อย่างเช่นการออกแบบพิพิธภัณฑ์ลูฟร์,บอสตัน ที่ออกแบบต่อเติม-ขยายเพิ่ม จากอาคารเดิม

ในการออกแบบส่วนต่อขยายของอาคารแบบแนบจิตคิดให้มีความเข้ากันกับสิ่งแวดล้อม ทั้งในอาคารเดิม สิ่งที่ชุมชนบริเวณนั้นต้องการ ตลอดจนลักษณะความเขียวขจีของต้นไม้ในบริเวณ

เปมีชื่อเสียงมากด้านงานออกแบบพิพิธภัณฑ์ (ตั้งแต่ช่วง ปี ค.ศ. 1970 เป็นต้นมา) ผลงานต่างๆของเขาที่ผ่านมาแสดงออกถึงศักยภาพความอัจฉริยะในด้านนี้อันเป็นที่ยอมรับ

ในการออกแบบพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์เยอรมนีในเบอร์ลิน ก่อนรับงานเปสำรวจบริเวณพื้นที่อย่างมีระบบ ทำความเข้าใจอย่างแม่นมั่นถึงสภาพแวดล้อม เพื่อให้สถาปัตยกรรมที่เขาออกแบบมีความสัมพันธ์กับลักษณะของบริเวณเมือง เขาศึกษาลักษณะของผู้คนที่เดินใช้งานบริเวณนั้น กำหนดการเข้าถึงอาคาร มุมมอง ทางเข้าอย่างเหมาะสม


เหตุผลหนึ่งที่งานสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์ของไอเอ็มเปประสบความสำเร็จก็เพราะมีความงามที่ดึงดูดใจประชาชน ทั้งในลักษณะเมื่อแรกพบและหลังจากได้เข้าสัมผัสเรียนรู้ดูงานภายในอาคาร ประชาชนจะมีความเพลิดเพลินพอใจในตัวสถาปัตยกรรมพิพิธภัณฑ์เองพอๆกับตัวผลงานศิลปินที่ติดตั้งไว้ในนั้น

มหาวิหารโนเทรอดามแห่งชาร์ทร์

มหาวิหารโนเทรอดามแห่งชาร์ทร์ (อังกฤษ: Chartres Cathedral, ฝรั่งเศส: Cathédrale Notre-Dame de Chartres) เปฺนคริสต์ศาสนสถานโรมันคาทอลิกระดับมหาวิหารที่ตั้งอยู่ที่เมืองชาร์ทร์ในประเทศฝรั่งเศส (ราว 80 กิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงใต้) ของปารีส เป็นสิ่งก่อสร้างกอธิคชิ้นที่งามที่สุดชิ้นหนึ่งของฝรั่งเศส

เดิมโบสถ์เป็นสถานที่ที่มีนักแสวงบุญแวะเวียนมาอย่างต่อเนื่อง เพราะเป็นที่เก็บรักษาของผ้าที่อ้างว่าพระแม่มาเรียใช้ในวันประสูติของพระ เยซูคริตส์ ซึ่งได้รับพระราชทานจากกษัตริย์ในราวปี ค.ศ. 800 การสร้างต้องใช้หินปูนจำนวนมาก ซึ่งการสร้างมหาวิหารในสมัยก่อนใช้วิธีนำล่องมาทางแม่น้ำ แต่ติดปัญหาที่แม่น้ำของเมืองค่อนข้างเล็กจึงทำเช่นปรกติมิได้ จึงมีการเสาะหาแหล่งหินราคาถูกใกล้เมือง ซึ่งเป็นโชคดีที่ได้พบแหล่งหินห่างออกไปจากเมืองไม่มากนัก มิเช่นนั้นคาดว่าคงมิได้สร้าง เนื่องจากการขนหินจากระยะทางไกลจะใช้งบประมาณสูงมาก แรงงานในการตัดและขนหินในการก่อสร้างส่วนใหญ่เกิดจากกำลังของชาวเมืองที่มี แรงศรัทธา ไม่ว่าเศรษฐีหรือยาจก ใช้รถลากขนกันอย่างต่อเนื่อง การสร้างใช้ช่างฝีมือราว 500 คน จึงคาดว่ามีการจัดแบ่งเป็น "สหภาพแรง" ขึ้นครั้งแรกของโลก
"มหาวิหารโนเทรอดามแห่งชาร์ทร์,ประเทศฝรั่งเศส"

เมื่อมองจากนอกเมืองมหาวิหารเหมือนกับผุดขึ้นมาจากทุ่งข้าวสาลีจนเมื่อ เข้าไปใกล้เข้าจึงเห็นว่าตั้งอยู่เหนือกลุ่มบ้านเรือนที่เกาะกันเป็นกระจุก บนเนินรอบๆ ด้านหน้ามหาวิหารเป็นหอสองหอที่มีลักษณะต่างกัน — หอหนึ่งเป็นหอปิรามิดเรียบๆ ที่สร้างราวคริสต์ทศวรรษ 1140 ที่สูง 105 เมตร อีกหอหนึ่งสูง 113 เมตร สร้างราวต้นคริสต์ศตวรรษที่ 16 ที่ตกแต่งอย่างวิจิตรกว่าหอแรก ภายนอกมหาวิหารเป็นค้ำยันแบบปีกที่กางออกไปรอบตัวมหาวิหาร

“มหาวิหารโนเทรอดามแห่งชาร์ทร์” ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโกในปี ค.ศ. 1979 มหาวิหารแห่งชาร์ตเป็นมหาวิหารที่ใช้เวลาในการสร้างยาวนานกว่า 70 ปี